یک آیه قرآن بخوانیم;« مسئولیت در برابر خانواده »

خداوند متعال در آیه ۶ سوره تحریم در مورد مسئولیت انسان در برابر خانواده‌اش می‌فرماید:

«یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَکُمْ وَ أَهْلیکُمْ ناراً وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجارَهُ عَلَیْها مَلائِکَهٌ غِلاظٌ شِدادٌ لا یَعْصُونَ اللَّهَ ما أَمَرَهُمْ وَ یَفْعَلُونَ ما یُؤْمَرُون.

اى کسانى که ایمان آورده‏ اید! خود و خانواده خویش را از آتشى که هیزم آن انسان‌ها و سنگ‌ها هستند نگاهدارید.» 

این آیه براى انسان مؤمن خطوط مسئولیت او را ترسیم می‏کند تا او را از چارچوب فردیّت خارج کند و به سوى خواسته‏ هاى انسانى و دینى گسترده سوق دهد، یعنى به آنجا که اندیشیدن براى رهایى و رستگارى دیگران همچون جزئى از مسئولیت او در زندگى به شمار مى‏رود. از ابو بصیر روایت شده است که گفت: از ابو عبد اللَّه- علیه السلام- در خصوص این آیه پرسش کردم که خودم را می‏توانم نگاه دارم و حفظ کنم، اهل خانه‏ ام را چگونه حفظ کنم؟ گفت: «آنان را به چیزهایى فرمان ده که خدا آنان را به آن فرمان داده است، و از چیزهایى بازشان دار که خدا آنها را نهى کرده است، پس اگر فرمان تو را ببرند، آنان را حفظ کرده‏ اى، و اگر نافرمانیت کنند، آنچه را که بر عهده تو بوده است به انجام رسانیده‏ اى».

این موضوع  برنامه‏ اى است که باید از نخستین سنگ بناى خانواده، یعنى از مقدمات ازدواج، و سپس نخستین لحظه تولد فرزند آغاز گردد، و در تمام مراحل با برنامه ‏ریزى صحیح و با نهایت دقت تعقیب شود. به تعبیر دیگر حق زن و فرزند تنها با تامین هزینه زندگى و مسکن و تغذیه آنها حاصل نمی‏شود، مهمتر از آن تغذیه روح و جان آنها و به کار گرفتن اصول تعلیم و تربیت صحیح است.