روز شعر و ادب فارسی - روز بزرگداشت استاد شهریار

هر چه در پیشم از آن زلف پریش آید خوش آید

من دلی درویش دارم هر چه پیش آید خوش آید

هندوی خال تو دیدم در طواف کعبه ی رخ

محترم دارش که گر کافر به کیش آید خوش آید

کفر زلف دلکشت تارهزن کیش است و آئین

گر مسلمان کافر و صوفی کشیش آید خوش آید

نرگس بد مست بیگانه پرستش از عیادت

گر شبی هم بر سر بیمار خویش آید خوش آید

سالها ز ان لعل نوشین کامران بودیم و اکنون

باری از آن تیر مژگان گر که نیش آید خوش آید

زخم پیکان تو دارد مرهم ریش دل من

تیر مژ گانت گَرَم بر قلب ریش آید خوش آید

چشمم از ابر بهاری کم نیارد ، گو ببارد

آری این باران رحمت ، هر چه پیش آید خوش آید

در پریشان روزگاریهای هجران ‌شهریار

یار اگر پیشم بدان زلف پریش آید خوش آید