قصه گویی

میلاد حضرت معصومه (س) و روز دختر مبارک باد

نام شریف آن بزرگوار فاطمه و مشهور ترین لقب آن حضرت "معصومه" است. پدر بزرگوارش امام هفتم شیعیان حضرت موسی بن جعفر (ع)  و مادر مکرمه اش حضرت نجمه خاتون‌ (س) است. آن بانو مادر امام هشتم نیز هست. لذا حضرت معصومه با امام رضا از یک مادر هستند
ولادت آن حضرت در روز اول ذیقعده سال 173 هجری قمری در مدینه منوره واقع شده است.

در سال ٢٠٠ هجرى قمرى در پى اصرار و تهدید مأمون عباسى سفر تبعید گونه حضرت رضا (ع) به مرو انجام شد و آن حضرت بدون این که کسى از بستگان و اهل بیت خود را همراه ببرند راهى خراسان شدند.

یک سال بعد از هجرت برادر، حضرت معصومه (س) به شوق دیدار برادر و ادای رسالت زینبی و پیام ولایت به همراه عده اى از برادران و برادرزادگان به طرف خراسان حرکت کرد و در هر شهر و محلى مورد استقبال مردم واقع مى شد. این جا بود که آن حضرت نیز همچون عمه بزرگوارشان حضرت زینب(س) پیام مظلومیت و غربت برادر گرامیشان را به مردم مؤمن و مسلمان مى رساندند و مخالفت خود و اهلبیت (ع) را با حکومت حیله گر بنى عباس اظهار مى کرد. بدین جهت تا کاروان حضرت به شهر ساوه رسید عده اى از مخالفان اهلبیت که از پشتیبانى مأموران حکومت برخوردار بودند،سر راه را گرفتند و با همراهان حضرت وارد جنگ شدند، در نتیجه تقریباً همه مردان کاروان به شهادت رسیدند، حتى بنابر نقلى حضرت(س) معصومه را نیز مسموم کردند.

به هر حال ، یا بر اثر اندوه و غم زیاد از این ماتم و یا بر اثر مسمومیت از زهر جفا، حضرت فاطمه معصومه (س)بیمار شدند و چون دیگر امکان ادامه راه به طرف خراسان نبود قصد شهر قم را نمود. پرسید: از این شهر«ساوه» تا «قم» چند فرسنگ است؟ آن چه بود جواب دادند، فرمود: مرا به شهر قم ببرید، زیرا از پدرم شنیدم که مى فرمود: شهر قم مرکز شیعیان ما است. بزرگان شهر قم وقتى از این خبر مسرت بخش مطلع شدند به استقبال آن حضرت شتافتند; و در حالى که «موسى بن خزرج» بزرگ خاندان «اشعرى»زمام ناقه آن حضرت را به دوش مى کشید و عده فراوانى از مردم پیاده و سواره گرداگرد کجاوه حضرت در حرکت بودند، حدوداً در روز ٢٣ ربیع الاول سال ٢٠١ هجرى قمرى حضرت وارد شهر مقدس قم شدند. سپس در محلى که امروز «میدان میر» نامیده مى شود شتر آن حضرت در جلو در منزل «موسى بن خزرج» زانو زد و افتخار میزبانى حضرت نصیب او شد.

آن بزرگوار به مدت ١٧ روز در این شهر زندگى کرد و در این مدت مشغول عبادت و راز و نیاز با پروردگار متعال بود.

محل عبادت آن حضرت در مدرسه ستیه به نام«بیت النور» هم اکنون محل زیارت ارادتمندان آن حضرت است.

سرانجام در روز دهم ربیع الثانى و «بنا بر قولى دوازدهم ربع الثانى» سال ٢٠١ هجرى پیش از آن که دیدگان مبارکش به دیدار برادر روشن شود، در دیار غربت و با اندوه فراوان دیده از جهان فروبست و شیعیان را در ماتم خود به سوگ نشاند .مردم قم با تجلیل فراوان پیکر پاکش را به سوى محل فعلى که در آن روز بیرون شهر و به نام «باغ بابلان» معروف بود تشییع نمودند. همین که قبر مهیا شد دراین که چه کسى بدن مطهر آن حضرت را داخل قبر قرار دهد دچار مشکل شدند، که ناگاه دو تن سواره که نقاب به صورت داشتند از جانب قبله پیدا شدند و به سرعت نزدیک آمدند و پس از خواندن نماز یکى از آن دو وارد قبر شد و دیگرى جسد پاک و مطهر آن حضرت را برداشت و به دست او داد تا در دل خاک نهان سازد.

آن دو نفر پس از پایان مراسم بدون آن که با کسى سخن بگویند بر اسب هاى خود سوار و از محل دور شدند.

بنا به گفته بعضی از علما به نظر مى رسد که آن دو بزرگوار، دو حجت پروردگار: حضرت رضا (ع) و امام جواد (ع) باشند چرا که معمولاً مراسم دفن بزرگان دین با حضور اولیا الهی انجام شده است.

پس از دفن حضرت معصومه(س) موسى بن خزرج سایبانى از بوریا بر فراز قبر شریفش قرار داد تا این که حضرت زینب فرزند امام جواد(ع) به سال ٢٥٦ هجرى قمرى اولین گنبد را بر فراز قبر شریف عمه بزرگوارش بنا کرد و بدین سان تربت پاک آن بانوى بزرگوار اسلام قبله گاه قلوب ارادتمندان به اهلبیت (ع). و دارالشفای دلسوختگان عاشق ولایت وامامت شد.

 

 

یک آیه قرآن بخوانیم؛ «ناامیدان از دیدار خدا»

خداوند در سوره یونس آیه ۷ الی ۸ می فرماید:

اعوذبالله‌من‌الشیطان‌الرجیم

بسم الله الرحمن الرحیم

«إَنَّ الَّذِینَ لاَ یَرْجُونَ لِقَاءنَا وَرَضُواْ بِالْحَیاهِ الدُّنْیَا وَاطْمَأَنُّواْ بِهَا وَالَّذِینَ هُمْ عَنْ آیَاتِنَا غَافِلُونَ * أُوْلَـئِکَ مَأْوَاهُمُ النُّارُ بِمَا کَانُواْ یَکْسِبُونَ»

کسانی که به دیدار ما امید ندارند و به زندگی دنیا خشنود شده و بدان آرامش یافته اند و آنان که از آیات ما بی خبرند*به کیفر کارهایی که می کرده اند ، جایگاهشان جهنم است

در تفسیر مجمع البیان آمده است:

اِنَّ الَّذینَ لایَرْجُونَ لِقاءَنا
آن کسانى که فرا رسیدن رستاخیز و دیدار پاداش و کیفر ما را امید نمی دارند و به ثواب مادل نمی بندند… در آیه شریفه به خاطر تجلیل و بزرگداشت روز رستاخیز و پاداش و کیفر خدا در آن روز بزرگ، همه چیز را به ذات پاک خدا پیوند داده و می فرماید: کسانى که دیدار ما را امید نمی دارند و باور نمی کنند….
پاره ‏اى نیز بر آنند که واژه «رجاء» به مفهوم خوف و ترس نیز آمده است؛ از این‏رو ممکن است منظور این باشد که؛ کسانى که از کیفر ما نمی ترسند…
وَ رَضُوا بِالْحَیوهِ الدُّنْیا
و با اینکه این سرا، سراى فنا پذیر و زودگذر است، بر آن دل خوش داشته و همه تلاش و کوشش خود را براى آن نهاده‏اند و به جاى دیگرى امید نمی بندند،
وَاطْمَأَنُّوا بِها
و بدان دل بسته و خود را به آن دلخوش داشته‏اند…
وَالَّذینَ هُمْ عَنْ ایاتِنا غافِلُونَ.
و آن کسانى که از تعمّق در آیات و نشانه‏ هاى قدرت آفریدگار هستى غفلت ورزیده و از این همه راهها و وسایل ورویدادهاى عبرت آموز و تفکر انگیز درس عبرت نمی گیرند و به خود نمی آیند،
اُولئِکَ مَأْویهُمُ النَّارُ بِما کانُوا یَکْسِبُونَ.
همه اینان به کیفر آنچه به دست می آوردند و گناهانى که مرتکب می شدند جایگاهشان دوزخ است.

حدیث هفته

توصیف یاران قائم(عج) در کلام امام صادق(ع)

فضیل بن یسار از امام جعفر صادق علیه‌السلام نقل کرده که فرمود: اصحاب قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) مردانی هستند که ادعای شهادت دارند و تمنا می‌کنند که در راه خدا کشته گردند.شعار آنان یالثارات الحسین(علیه السلام ) است.

متن حدیث:

فضیل بن یسار عن ابی عبدالله علیه‌السلام قال: و هم من خشیه الله مشفقون، یدعون بالشهاده و یتمنون ان یقتلوا فی سبیل الله، شعارهم یا لثارات الحسین علیه السلام.

«مستدرک الوسائل جلد ۱۱، صفحه ۱۴»

هفت راه برای جذب مخاطب

همه ی ما در بعضی مراحل زندگی مجبور به سخنرانی کردن می شویم. مصاحبه ای برای کار جدیدتان است؟ سخنرانی برای ناظر یا هیئت مدیره ی شرکت محل کارتان است؟ بله همه ی این ها سخنرانی های بسیار مهمی هستند و می توانند آینده ی شما را رقم بزنند.پس نگذارید که این فرصت ها از دست بروند بدون اینکه شانس موفقیتتان را بالا ببرید.

در اینجا به نکاتی اشاره می کنیم که هنگام سخنرانی کردن برای شنوندگانی حرفه ای و متخصص باید به خاطر داشته باشید.

۱- شنوندگان را هم درگیر کنید

شنوندگان هم دوست دارند که وارد ماجرا شوند، نه اینکه فقط گوش کنند و حوصله شان سر برود. شما باید به آنها برای نشستن و گوش دادن به حرفهایتان دلیل بدهید. 30تا90دقیقه زمان دارید تا بتوانید توجه آنها را جلب کنید. می توانید همان تکنیک قدیمی شروع کردن سخنرانی با یک جوک را به کار گیرید. اما...شاید زیاد هم ایده ی جالبی نباشد.

اشتباه نکنید...مطمئناً دادن یک جنبه ی شوخی به سخنرانیتان قابل قبول است. اما اگراین جنبه را به صورت کلی وارد سخنرانی کنید با اینکه سخنرانی را با فقط یک شوخی شروع کنیدبسیار متفاوت است. پس بهتر است که آن را با یک سوال آغاز کنید. این تکنیک بسیار جواب می دهد. چون شنوندگان را هم وارد بحث می کند. تکنیک دیگری که گه گاه توسط بعضی سخنرانان به کار گرفته می شود بردن نام بعضی از اشخاص بین حضار است.

۲- سرزنده و با روح باشید

روی چیزی که می خواهید تحویل دهید، زمان بگذارید. کسی توقع ندارد که مثل یک گوینده ی تلویزیون بیایید و بروید. باید بتوانید صدایی خوشایند و سرگرم کننده تحویل دهید. هنگام سخنرانی به این چهار نکته توجه داشته باشید: تن صدایتان را هر از گاهی تغییر دهید، درجه ی صدا را بالا و پایین ببرید، سرعت صحبت کردنتان را تغییر دهید، و گاه گاهی برای تاثیر گذاری بیشتر سکوت کنید.

۳- صدایی تاثیرگذار داشته باشید

روی چیزی که می خواهید تحویل دهید، زمان بگذارید. کسی توقع ندارد که مثل یک گوینده ی تلویزیون بیایید و بروید. باید بتوانید صدایی خوشایند و سرگرم کننده تحویل دهید. هنگام سخنرانی به این چهار نکته توجه داشته باشید: تن صدایتان را هر از گاهی تغییر دهید، درجه ی صدا را بالا و پایین ببرید، سرعت صحبت کردنتان را تغییر دهید، و گاه گاهی برای تاثیر گذاری بیشتر سکوت کنید.

۴- از کارهایی که باعث پرت کردن حواس شنوندگان می شود دوری کنید.

هیچ چیز به اندازه ی این کار نمی تواند یک سخنرانی را خراب کند. چند وقت پیش مدیری را دیدم که سخنرانی اش را فقط به خاطر اینکه با پول خردهای توی جیبش بازی می کرد از دست داد. بعد از سخنرانی کسی درمورد محتویات سخنرانی او حرفی نمی زد، همه فقط می گفتند که چقدر از صدای جرینگ جرینگ پول خردها اعصابشان خرد شده است.کنار گذاشتن این عادت ها کار سختی نیست. گه گاه هنگام تمرینات سخنرانیتان فیلمبرداری کنید و بعد آنرا مرور کرده و پی به عادت های آزاردهنده تان ببرید تا بتوانید آن ها را کنار بگذارید.

۵- لباس مناسب بپوشید

روزی با یکی از مدیر عاملان صحبت می کردم که می گفت اولین چیزی که در برخورد با یک فرد به آن توجه می کند لباس هایش است. باید بتوانید طوری لباس بپوشید که حداقل یک پله از حضار بالاتر باشید. متوجه باشید که کفش های ارزان، شلوار جین و بلوزهای رنگی مناسب انجام یک سخنرانی نیست. به لباس پوشیدنتان خیلی دقت کنید.

۶- حرف های تازه بزنید

از تکرار کردن داستان ها و خاطرات همیشگی پرهیز کنید. حرف های تازه بزنید. سعی کنید در سخنرانیتان جایی هم برای وقایع روز باز کنید. حتماً آن روز یا آن هفته اتفاق جدیدی افتاده است که در موردش صحبت کنید. حرف ها و مطالب تکراری شنوندگان را خسته و بی حوصله خواهد کرد. حرف های جدید برعکس آنها را راغب به گوش کردن و توجه بیشتر می کند.

۷- تمرین داشته باشید

چندین مرتبه تمرین کردن سخنرانیتان می تواند باعث موفقیتتان شود. چون معمولاً رقبایتان این کار را نخواهند کرد. معمولاً افراد فقط چند دقیقه قبل از سخنرانیشان نگاهی به نوشته هایشان می اندازند، اما سخنرانان موفق همیشه برای تمرین آن هم وقت می گذارند. یک سخنران واقعی از قبل برنامه ریزی می کند که چطور سخنرانی خود را شروع کند و چطور به پایان برساند. می دانند که چه موقع بین حضار راه بروند و دست روی شانه ی چه کسی بگذارند. می دانند که چه زمانی سکوت کرده و چه زمانی تن صدایشان را تغییر دهند. می دانند که به کجا نگاه کنند.با تمرین کردن مطمئناً سخنرانی بهتری ارائه خواهید داد.
 

شاید این جمعه بیاید شاید

تو که نیامدی آویشن ها سر به کوه گذاشتند و من سر به بیابان

نگاهی به کتاب ( پیـشوای صـــــادق )نوشته مقام معظم رهبری

در دوران مبارزه با رژیم ستم شاهى و در زمانى که رهبرى جامعه؛ مهمترین مساله نهضت اسلامى بود؛ رهبر معظم انقلاب اسلامى حضرت ‏آیت‌الله خامنه‏اى چند سخنرانى درباره تحلیل ‏زندگانى امام ششم(ع) ایراد کردند که بعد از پیروزى انقلاب اسلامى؛ تحت عنوان «پیشواى صادق(ع)‏» منتشر گردید. تاریخ دقیق انجام سخنرانى معلوم نیست ولیکن بین سالهاى ‏45 تا 50 شمسى بوده است. در فاصله سالهاى ‏58 تا 60 شمسى از این بیانات کتاب «پیشواى صادق(ع)‏» منتشر شد.

محتواى این کتاب هرچند مختصر است؛ اما یکى از بهترین تحلیل‏هاى سیاسى ‏درباره عملکرد امام صادق(ع) شمرده مى‏شود که درصدد است وجوه پنهان حقایق تاریخی عصر بنیان‌گذار مکتب تشیع را بر اساس لایه های مختلف اسناد و مدارک ارائه دهد.

 

این کتاب تالیف آیت‌الله سیدعلی خامنه‌ای است، که چاپ جدید آن سال 1383 توسط دفتر نشر فرهنگ اسلامی منتشر شده است و شامل 111 صفحه است.

زین ماتمی که چشم ملائک زخون تر است گویا عزای صادق آل پیغمبرست

حضرت امام جعفر صادق(ع) پیشوای ششم مسلمانان، در این روز به دست خلیفه ی عباسی، منصور دوانیقی مسموم و در مدینه به شهادت رسید. امام صادق(ع) به شیخ الائمه نیز معروف است زیرا عمر ایشان از تمامی ائمه اطهار(ع) طولانی تر است. حضرت را در قبرستان بقیع در کنار پدر، جدّ و امام حسن مجتبی(ع) دفن کردند.

آن امام به هنگام شهادت شصت و پنج سال داشته و مدت سی و چهار سال از امامت حضرتش می گذشت.

در میان امامان معصوم(ع)، برای هیچ کدام همانند امام صادق(ع) فرصت و شرایط مساعدی پیش نیامد تا بتوانند در سطح وسیع به انقلاب فرهنگی بپردازند و با تشریح فرهنگ غنی و پُرمایه ی اسلام، بر گسترش این دین آسمانی بیفزایند. ولی برای امام صادق(ع) این فرصت، در گیر و دار کشمکش ها و رودرویى بنی امیه و بنی عباس و جنگ قدرت به دست آمد. آن بزرگمرد علم و عمل از این فرصت استفاده ی کامل کرد و اسلام و فقهِ آن را از دیدگاه ائمه ی اهل بیت(ع) معرفی نمود و با تربیت شاگردان بسیار و برجسته، حیات تازه ای به اسلام و مسلمین بخشید و فرهنگ ناب تشیّع را که از متن اسلام محمدی و علوی نشأت گرفته بود به جهانیان عرصه کرد. امام صادق(ع) به عنوان رییس مذهب جعفری حوزه ی علمیه ی اسلامی در سطح عمیق و وسیع تشکیل داده و علوم اسلامی را تدریس می نمود. در این حوزه، چهار هزار نفر به فراگیری علوم آل محمد(ص) می پرداخته و حضرت در این زمان، اسلام اصیل را از زیر حجاب تیره و تار اسلام بنی امیه و بنی عباس آشکار ساخت.

حدیث هفته

دلیل پیرمرد فقیر برای نپذیرفتن نصف دارایی یک ثروتمند

امام جعفر صادق علیه‎‏السلام فرمودند: مـرد ثروتمندى بـا لباسهایى نـو و پـاکیزه خدمت پیامبر خدا صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم آمد و کنار آن حضرت نشست. پس از او مردى درویش با جامه‏‌هاى ژولیده و چرکین وارد شد و پهلوى آن مرد نشست. مرد توانگر جامه خود را از زیر ران او کشید و جمع کرد. 
پیامبر خدا صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم به او فرمود: ترسیدى که چیزى از فقر او به تو رسد؟ عرض کرد: نه.  فرمود: ترسیدى از دارایى تو چیزى به او رسد؟ عرض کرد: نه. فرمود: ترسیدى لباست را کثیف‏ کند؟ عرض کرد: نه. فرمود: پس چرا این کار را کردى؟ 
عرض کرد: اى پیامبر خدا! من همدمى (شیطانى) دارم که هر کار زشتى را در نظرم زیبا جلوه مى‌‏دهد و هر کار خوبى را برایم زشت نمایش مى‏‌دهد. 
اکنون نصف مال خود را به این مرد بخشیدم. پیامبر خدا صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم به آن مرد تهیدست فرمود: تو مى‏‌پذیرى؟ عرض کرد: نه. مرد ثروتمند به او گفت: چرا؟ گفت: مى‏‌ترسم حالتى که به تو راه یافت، به من هم راه یابد!.

متن حدیث:

الإمامُ الصّادقُ علیه‌‏السلام:
جاءَ رجُلٌ مُوسِرٌ إلى رسولِ اللّه صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم نَقِیُّ الثَّوبِ فَجَلَسَ إلى رسولِ اللّه صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم ، فجاءَ رَجُلٌ مُعسِرٌ دَرِنُ الثَّوبِ فَجَلَسَ إلى جَنبِ المُوسِرِ ، فَقَبَضَ المُوسِرُ ثیابَهُ مِن تَحتِ فَخِذَیهِ ، فقالَ لَهُ رسولُ اللّه صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم : أخِفتَ أن یَمَسَّکَ مِن فَقرِهِ شَیءٌ ؟! قالَ : لا ، قالَ : فَخِفتَ أن یُصیبَهُ مِن غِناکَ شَیءٌ ؟! قالَ : لا ، قالَ : فَخِفتَ أن یُوَسِّخَ ثِیابَکَ ؟! قالَ : لا ، قالَ : فما حَمَلَکَ على ما صَنَعتَ ؟ فقالَ : یا رسولَ اللّه ، إنَّ لی قَرینا یُزَیِّنُ لی کُلَّ قَبیحٍ ، ویُقَبِّحُ لی کُلَّ حَسَنٍ ، وقد جَعَلتُ لَهُ نِصفَ مالی ! فقالَ رسولُ اللّه صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم للمُعسِرِ : أتَقبَلُ ؟ قالَ: لا، فقالَ لَهُ الرَّجُلُ: و لِمَ؟! قالَ: أخافُ أن یَدخُلَنی ما دَخَلَکَ!

« اصول کافی، جلد ۲، صفحه ۲۶۲، حدیث ۱۱ »

یک آیه قرآن بخوانیم؛ «آداب صحبت»

خداوند در سوره حجرات آیه ۲ می فرماید:

  اعوذبالله‌من‌الشیطان‌الرجیم

بسم الله الرحمن الرحیم

«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَرْفَعُوا أَصْوَاتَکُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِیِّ وَلَا تَجْهَرُوا لَهُ بِالْقَوْلِ کَجَهْرِ بَعْضِکُمْ لِبَعْضٍ أَن تَحْبَطَ أَعْمَالُکُمْ وَأَنتُمْ لَا تَشْعُرُونَ»

    ای کسانی که ایمان آورده اید ، صدای خود را از صدای پیامبر بلندتر، مکنید و همچنان که با یکدیگر بلند سخن می گویید با او به آواز بلند سخن مگویید، که اعمالتان ناچیز شود و آگاه نشوید

شأن نزول:

گروهى از طایفه” بنى تمیم” و اشراف آنها وارد مدینه شدند، هنگامى که داخل مسجد پیامبر (صلی الله علیه و آله) شدند، صدا را بلند کرده، از پشت حجره‏ هایى که منزلگاه پیامبر (صلی الله علیه و آله) بود فریاد زدند: “یا محمد اخرج الینا”، اى محمد! بیرون بیا! این سر و صداها و تعبیرات نامؤدّبانه پیامبر (صلی الله علیه و آله) را ناراحت ساخت. هنگامى که بیرون آمد، گفتند: ما آمده‏ ایم تا با تو مفاخره کنیم! اجازه ده تا” شاعر” و” خطیب ما” افتخارات قبیله” بنى تمیم” را بازگو کند. پیامبر اجازه داد. نخست خطیب آنها برخاست و از فضائل خیالى طائفه” بنى تمیم” مطالب بسیارى گفت. پیامبر (صلی الله علیه و آله) به” ثابت بن قیس” – که خطیب انصار و پیامبر بود – فرمود: پاسخ آنها را بده. او برخاست خطبه بلیغى در جواب آنها ایراد کرد، بطورى که خطبه آنها را از اثر انداخت! سپس” شاعر” آنها برخاست و اشعارى در مدح این قبیله گفت که” حسان بن ثابت” شاعر معروف مسلمان پاسخ کافى به او داد. در این هنگام یکى از اشراف آن قبیله به نام ” اقرع” گفت: این مرد خطیبش از خطیب ما تواناتر و شاعرش از شاعر ما لایق تر است، و آهنگ صداى آنها نیز از ما برتر مى‏ باشد. در این موقع پیامبر (صلی الله علیه و آله) براى جلب قلب آنها دستور داد هدایاى خوبى‏ به آنها دادند. آنها تحت تاثیر مجموع این مسائل واقع شدند و به نبوت پیامبر اعتراف کردند. آیات مورد بحث ناظر به سر و صداى آنها در پشت خانه پیامبر (صلی الله علیه و آله) است.

۲- در سال نهم هجرت که” عام الوفود” بود – سالى که هیئتهاى گوناگونى از قبائل براى عرض اسلام یا عهد و قرار داد خدمت پیامبر (صلی الله علیه و آله) آمدند. – هنگامى که نمایندگان قبیله” بنى تمیم” خدمت پیامبر (صلی الله علیه و آله) رسیدند، ابوبکر به پیامبر (صلی الله علیه و آله) پیشنهاد کرد که” قعقاع” (یکى از اشراف قبیله) امیر آنها گردد، و عمر پیشنهاد کرد،” اقرع بن حابس” (فرد دیگرى از آن قبیله) امیر شود، در اینجا ابوبکر به عمر گفت: مى ‏خواستى با من مخالفت کنى؟ عمر گفت: من هرگز قصد مخالفت نداشتم، در این موقع سر و صداى هر دو در محضر پیامبر (صلی الله علیه و آله) بلند شد، آیات فوق نازل گشت، یعنى نه در کارها بر پیامبر (صلی الله علیه و آله) پیشى گیرید، و نه در کنار خانه پیامبر (صلی الله علیه و آله) سر و صدا راه بیندازید.